Gedichten

Mijn dialoog was schijn

zij zijn eindelijk geplukt
mijn plastic bloemen
na koesteren en sproeien
begonnen zij in namaak
echt te bloeien

heb met ze gepraat
mijn dialoog was schijn
toch vonden zij het fijn
lieten hun kleuren gaan
weg uit het stofferende bestaan

zag hoe zij verwelkten
het uiteenvallen van kelken
in uitbloei bij elkaar geraapt
als plastic afval klaar gemaakt
met hoop op een recycling

seizoenen zijn voorbij gegaan
maar voor het raam
blijft steeds die lege plek
de bloemen zijn eenjarig
kunst heeft geen vaste stek

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten