Gedichten

Mijn geluk.....

Toen ik jouw ogen zag,
was ik verloren.
Jouw zelfverzekerdheid,
gaf mij veel kracht.
Je was altijd zo sterk,
maar voor mij toch altijd..... o, zo zacht.

Ik wist niet wat er toen met mij gebeurde,
ik was verlegen, en zo jong,
zo wereldvreemd.
Ik wilde altijd wel zo bij je blijven.
Jij hield mij zorgvuldig op een afstand.
Want jij gebruikte immers je verstand.

Er waren zoveel dingen die ik toen niet wist.
Over geld en huishoudelijke zaken.
Ik wist ze niet, ik had ze niet geleerd.
Jij werd van toen af steeds mijn onderwijzer,
met veel geduld en zo getrouw.
Je leerde mij de weg van kind te zijn tot vrouw.

Mijn hele leven is dit zo gebleven,
het duurde voort, dit groot geluk met jou.
Jij was degene die mijn leven stuurde,
steeds met een glimlach en met grote trouw.

Als ik terugkijk, kan ik alleen maar blij zijn.
Je gaf mijn leven rust en grote zekerheid.
En ook nu, terwijl je bent gestorven,
ben jij de kracht...... en mijn geluk,
dat nog mijn leven leidt.

Antje

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten