Gedichten

Misleiding

Lachende gezichten bij zonsondergang waar
Zwoel de wind de geest verruimt.
Van hen die buiten de werkelijkheid zich
Begeven.
Met een leven waar lust lijkt te zijn uitgeblust.
Maar onder sterrenhemel waar wijn stromend door
Aderen iedere vezel raakt onder een klamme huid.
Daar ontspruit het vuur tussen lendenen die
Zijn onontkoombare weergaloosheid niet kent.

De morgenstond, het hart in zweem geraakt, terwijl
Men een zucht slaakt en nog velen meer.
De golven van de zee gaan te keer onomwendbaar
Klaar voor het telkens als maar meer, ware het niet
Dat schijn schoon is en verdriet echt.

Strijdlustig als de zee zie je hoe men vecht tegen
De alles misleidende wereld die verstrikt in een
Web als een angstaanjagende spin vliegen vangt.
Zoals een prostituée haar klant bemint...
Terwijl macht en geld het bindweefsel is tussen
Ondoordachtzame stervelingen die lachen, maar die
Het wezenlijke, 't ware verdringen.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten