Gedichten

Mystieke kou

het is geen lucht
de slierten grijs
en wit zweven in
het blauwe vergezicht
waar de opening is
naar ander leven

een uitgang waar
de kringloop eindigt
van mijn dagelijks
verschijnen als ik ooit
de moed zal hebben in het
zwarte gat te verdwijnen

ik projecteerde een
leven lang mijn vreemde
beelden op muren en
behang maar met kleur
geluid en ook 3d kan
ik nu alles beter sturen

wist de buren uit
de wereld van hiernaast
waarnaar ik als kind
al uren zat te gluren
wij zwaaiden naar elkaar
ondanks betonnen muren

tot ik het gat ontdekte
in het diepste blauw
waar zwart het wit bedekte
en drukte een spiritueel
karakter kreeg door goddelijke
warmte in mystieke kou

wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten