Gedichten

Niet alleen

In geval van nood
Is er vaak geen inwendig brood
Vergeten zich zelf te beminnen
Voelt het daardoor de leegte van binnen
De eenzaamheid naar binnen geslopen
Onbewust naar binnen gekropen
Het gevoel er alleen voor te staan
Laat het verzachten, door iemand mee te laten gaan
Die als je moe en op bent, op je zal wachten
Een lichtje op je schijnen in donkere nachten
Zelfs als die je rugzak moet dragen
Hoef je het slechts te vragen
Het enige wat je niet mag vergeten,
Er is altijd wel iemand, dat moet je weten.

Levens gedicht door: Dana

Tweeten