Gedichten

Ode aan Wim De Craene

Geen bisnummer in uitgestrekte muziekland waar
je met vallen en opstaan nieuwe wegen bent ingeslagen
Lippen gebrand aan het sentimentele in jouw stem waaruit liefde
in al haar vormen weerklinkt bijgestaan door akoestiek van instrumenten.

Tonen van stil verlangen en weemoed in Rozane, het
loslaten van je eigen zoon Tim alias Ramses, levenslang als
een kippenvelnummer, langzamerhand komt alles weer bij het oude
Het zijn telkens weer chanson kleinkunst pop die de gevoelige snaar raken.

Avond vol herkenning met de mooiste, grappigste tot
ontroerendste liedteksten uit uitgebreid repertoire, voel me net
een achttienjarige die geniet van de kleine dingen van het leven met
open oog voor alledaagse eenvoud hoe moeilijk het ook wel wordt gemaakt.

Dank voor de kennismaking met jou als veelzijdig mens
eveneens voor de voortzetting van jouw muziek in diverse media
Van een vroege lente tot late winter, je bent zelf de tijdloze werkelijkheid
Wim, jouw voornaam staat in mijn geheugen gegrift, om nooit meer te vergeten.

© Catherine Boone 2015

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten