Gedichten

Onafhankelijk?

Afhankelijk zijn, nee, nee, in geen geval.
Toch hebben we meesters zonder tal.
Dat weten we veelal niet,
omdat je ze niet ziet.

Ze blijven op de achtergrond,
houden ons stiekem gezond.
Toch zou het beter voor ons zijn,
te beseffen dat ze er zijn.

Ons hartje klopt van vroeg tot laat.
Houdt over ons de wacht, want....
zolang het met de adem samengaat,
houdt het ons leven in stand.

De zwaartekracht is ook zoiets.
Toch zie je weer helemaal niets.
Je voelt hem als je gaat vallen,
en zere knieën je leven vergallen.

Gehoorzaamheid aan deze meesters,
is nog steeds het beste.
Ze zijn er tot ons nut.
Dat gaan we wel beseffen, ten lange leste.

Alleen een vogel kun je niet beteugelen.
Op het dunste takje strijkt hij neer.
En wiegt dan zorgeloos heen en weer.
Wat deert het of het takje breekt........

hij heeft daarvoor zijn vleugelen.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten