Gedichten

Onkenbaar

De dag verborgen in weemoed, in tranen
Die glinsteren in de zon...
Een gloed van binnen en gemengde gevoelens
Als stug leer op zacht linnen.

De tijd zoekt een weg voor mij, maar
Onbekend is iedere plek waar ik vertoef.
En alle dagen hebben zo hun verhaal.
Met een ritme als de golven van de Oceaan.

Een eindeloos zoeken is het in het bestaan.
In een oerwoud van mensen kiest ieder zijn
Weg en al dolend weet men heg noch steg.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten