Gedichten

Onschuldige slaaf

Een gebroken ziel
gebarsten door al het slaven
Weinig energie, alles nihil
Grijze haren, maar nog zo jong
Geschreven liederen die hij nooit meer zong
Zijn huid zo grauw
en zijn ogen zijn niet meer blauw
Gebogen door jarenlange tiranie
Zijn pijnen verstommen een vrolijke melodie
Hij wil wel praten, maar hij durft het niet
Bang om wat hem dan te wachten staat in het verschiet
Voor een straf dat hem zal raken
Dat hem keer op keer zal kraken
Zijn vrijheidslied wordt niet gehoord
En de kettingen worden niet doorboord

Maar met onze kracht zullen de kettingen verslijten
En zal de mantel van tiranie gaan splijten
Want pas na het geven van hoop en trouw
worden zijn ogen weer prachtig blauw

Levens gedicht door: Alex Boelens

Tweeten