Gedichten

Op de vlucht voor thuis

Ineens was alles uit
Als een sigaret in de nacht
Hij kwam terug
na maanden strijd
Maar de echte oorlog
moest nog komen

Hij vluchtte weg
van de liefde en van huis
Het ruige leven trok
het trok zijn aandacht
En de problemen stapelden zich op
Zij brak zijn hart
De nacht is nu zijn thuis

Voor al die tijd in dienst
werd hij dus niet beloond
Zijn hart is leeg
En zijn hoofd is uitgewoond
Herinneringen spoelt hij weg
door te drinken
Maar hoeveel hij ook drinkt
verdringen doet het nooit

Zijn leven op de straat
dat werd te grimmig
Hij sloot zich op
van de buitenwereld af
Ik vond hem laatst hangend
in het trapgat
met een briefje waarop stond
Ik heb je lief
tot de dood

Nu was zij wel gaan zoeken
maar hij was niet te vinden
Radeloos vol spijt en vol berouw
zoekt ze naar een antwoord
voor haar ontrouw
Haar kracht en passie was verdwenen
Het zoeken werd en weg naar beneden

Haar laatste spuit zette ze
toen ze hem zag
Lijkwit en breekbaar
zonder zijn mooie lach
Haar lijf brak af
het meeste nog van binnen
Het was haar stem
die de laatste woorden gaf

Zij liggen nu naast elkaar
in de stilte
De wind blaast het gras
wat door de war
Dit is van hun
De plek onder de bomen
En met de mooiste avondzon
liggen zij nu te dromen
Nu komt de rust
wat de traan verdringt

Je hoort nu een engel
Die hun mooiste slaapliedje zingt

Levens gedicht door: Alex Boelens

Tweeten