Gedichten

Solitair zijn

ik ken de taal
niet meer waarin
de bloemen spreken

zijn het nog de
hartenbrekers die
de weg der liefde kleuren

of bedekken zij
het bloed van hen die
gaan met stille tochten

bij de wilde bloem
heerst onbegrip
over recht en plicht

is solitair zijn
schoonheid maken of
juist anderen afkraken

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten