Gedichten

Steeds aanwezig _ vergeten (deel 2)

Jaap en Lia zaten gezellig in hun kamer. Zo behaaglijk was het om veilig binnen te zitten, terwijl alle bomen van het bos heen en weer zwaaiden in de loeiende wind.
"Jaap," prevelde Lia vergenoegd. "De dansende boomkruinen maken ons duidelijk dat we bevoorrecht zijn dat we hier wonen, want de wereld is onstuimig en vol gevaren."
"Ja Lia, ons leven is even onbezorgd als het waaiende lover en het stromende water."

De drie wijsgeren dronken wat in een café, dat aan de rand van het bos stond. Storm en regen...
Het uitzicht was zeker boeiend! Vol genot keken ze door het raam, naar de wazige verte.
"Die oude mensen wisten het," vertelde de armoedig geklede jongeman. "De eenvoud van stromend water en trillend of schuddend lover heeft een taal. Wij filosofen kunnen die taal vergelijken met alle vraagstukken van het leven. Laten wij daarover gaan schrijven."

Het gebeurde ook. Wat het drietal over de taal van bomen en water schreef, verscheen in vele, vele boeken van evenveel verschillende schrijvers.
Maar de drie namen waren daar niet bij vermeld.
Talloze mensen lazen het, ervan genietend. Nooit is echter de ware oorsprong van die woorden achterhaald.

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten