Gedichten

Steeds onbeschaamder

hoekstenen zijn verdwenen
privacy is verschenen in plaats
van cohesie in de maatschappij

steeds onbeschaamder
wordt het grote graaien in
het verdraaien van norm en recht

alleen het boek is nog echt
met wetten voor en van
mensen uit generaties geleden

de tekenen verontrusten
maar van binnen uit
groeit er verlangen en hoop

wij zullen het tij
eindelijk keren in een niet
aflatend mondiaal demonstreren

wij gaan het kwaad en
de ego’s achter ons laten in een
altijd en massaal aanwezig zijn

jij en ik op de plaats van delict
met miljoenen gaan wij kijken naar
hen die omgaan met mensen als lijken

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten