Gedichten

Stilleven

De gezusters
slaapt nog
Zachtjes kabbelt
met zonovergoten water
langs haar
brede romp
naar het krakend hout
van de stille haven

Meeuwen doorbreken
laaghangende mist
Ze passeren
een vroege vogel
De eerste visser
Die in deze koude
karakter toont
Maar meestal
achter het net vist

De maan
gaat slapen
Vader, de zon
ontspruit zijn stralen
van een warm welkom
naar alle dijkbewoners
Die hun dag beginnen
met een potje gapen

Nu alle vissen ontwaken
en alle vogels
de slaap uit hun vleugels slaan
wordt er een
nieuwe dag geschapen
Met geboren windstilte
zullen de bomen
nog niet wuiven
En het gras
nog niet dansen

Maar de eerste
warme bakker
sprak gisteren
met een plechtige belofte
dat deze nieuwe dag
van schoonheid zal glanzen

Levens gedicht door: Alex Boelens

Tweeten