Gedichten

Stilte

Er rolt een traan over mijn wang
in het donker ben ik bang
niet voor het duister om me heen
die kan ik wel hebben zo alleen

Ik vrees voor de stilte die komen gaat
voor de gedachte die mij dan niet verlaat
want in die stilte zoek jij mij op
en gooit mijn wereld op de kop
en als ik dan eindelijk mijn ogen sluit
voel ik jou nog op mijn huid

Jouw warme handen op mijn gezicht
totdat het donker vervangen word door licht
dan is het sprookje weer voorbij
en voel ik niemand meer aan mijn zij
de stilte is mijn vijand maar ik laat het niet gaan
want in die stilte blijf jij bestaan

Levens gedicht door: tessaatje88

Tweeten