Gedichten

Stilte

Het wordt stil om mij heen,
Er klinkt nu geen stem,
Zelfs niet mijn eigen.
Geen enkel geluid,
De dagen gaan zwijgen.

Ik raak achterop,
Ik hou het niet bij.
Ik hol en ik hol,
En raak buiten adem.
Men rent mij voorbij.

Het gaat veel te snel,
Ik geef het maar op.
Moet mijn eigen tempo bepalen.
Zo kom ik er ook,
Ik hoef niemand nog in te halen.

Maar dan is het stil,
Iedereen is vertrokken.
Heel in de verte zie ik ze gaan.
Hun stemmen verklinken.
Ik loop achteraan.

Ik kan niet meer mee,
Moet dit maar aanvaarden,
Doe nu maar je best.
Met wat je nog hebt.
Geniet van het leven.

Van wat er nog rest!

© A.Stik-Snijder

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten