Gedichten

Treinleven

Onder blauwe ochtendhemel en lentezon
Op weg naar het station die de wilde haren nog
niet heeft kwijtgeraakt, de herinneringen gegraveerd
Een droge zweetlucht van een voorbijganger blijft hangen.

De grote, rechte raampartijen van de gevel
Hippe brildraagster achter glanzend beeldscherm
en een steile trap die me leidt naar een overdekt perron
Een verre stem uit blikkig klinkende microfoon laat zich horen.

Broodjeszaken, koffiemensen die het laatste
nieuws van Metro lezen op een nabijgelegen spoor
Een stalen reus met goed gevulde rijtuigen dendert over
de glinsterende rails tot wanneer zij verdwijnt achter de horizon.

Wachtend in open ruimte waar het meubilair
OV-chipkaart en vertrektijdenbord vastgeroest zijn
Met kleine lettertjes wordt een volgende trein geschreven
die mij laat rondreizen naar nieuwe ervaringen en ontmoetingen.

© Catherine Boone - 2015

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten