Auteur: End / 10 Mei 2017

Verdronken in mezelf

Afdrukken

Ik loer vol jaloezie naar een lege kamer,
die eeuwige rust uitstraalt.
Ik nijg naar de duistere kant,
die sterker is dan mijn eigen wil.
Door mijn bedroefdheid gevangen,
voor altijd verloren, is mijn zwakke geest.
Ik barst uit in tranen, gevangen in die lege kamer.
Die vol loopt met mijn sappen,
totdat ik verdrink in mijn eigen vloeistof,
die mijn zwakheid overheerst.

Levens gedicht door: End
Informatie

Dit gedicht is 1.345 keer bekeken.

Waardering

Totale waardering: 6 (2 stemmen)

Bekijk ook eens
gedichten over leegte
gedichten over zwakheid
gedichten over duister
gedichten over bedroefd

Heb jij genoten van het Verdronken in mezelf gedicht? Help ons mee!

Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!

Reacties op gedicht 'Verdronken in mezelf'

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?

Reactie plaatsen

Uw naam: Uw reactie: Ik ga akkoord met de voorwaarden

Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!