Auteur: wil melker / 26 Oktober 2013

Verdwaalde plukjes zon

Afdrukken

de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon

geen droefheid
maar een doffe pijn
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn

ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet

zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak

het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven

Levens gedicht door: wil melker
Informatie

Dit gedicht is 2.263 keer bekeken.

Waardering

Totale waardering: 9 (4 stemmen)

Bekijk ook eens
gedichten over leven
gedichten over bestaan

Heb jij genoten van het Verdwaalde plukjes zon gedicht? Help ons mee!

Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!

Reacties op gedicht 'Verdwaalde plukjes zon'

MeldenDeze reactie is niet passelijk Op 28-10-2013 schreef wil melker:
Antje..

dank je voor je zo positieve reactie..

Een goed begin van een nieuwe week..

ja doen we..

Liefs,
wil

MeldenDeze reactie is niet passelijk Op 27-10-2013 schreef Antje.:
Die plukjes zon vertellen al, dat de zon wel degelijk schijnt. Kom uit de schaduw en ga in het volle licht staan. Het zal je verwarmen.

Antje.

Reactie plaatsen

Uw naam: Uw reactie: Ik ga akkoord met de voorwaarden

Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!