Gedichten

Verlangde grootheid

Ergens in de levendige fabriek stond een klein ijzeren molentje, dat bonen of peultjes tot poeder maalde met zijn harde platen, die snel ronddraaiden.
Een elektrische kabel zorgde ervoor dat die machine lustig zijn werk deed, met luid gebrom.
De kabel luisterde steeds naar het geluid dat binnen zijn lange, dunne lijf klonk:
"Met genoegen voel ik tweehonderd volt door me heen gaan. Dat heeft de stem van een bedeesd kind, dat zachtjes zingt. Ik mag toch wel meer verlangen? Als ik eens vijfhonderd volt zou leiden, werd het vast de welluidende stem van een groot zanger."
De engel of de fee die naar wensen luistert, willigde dit in.
De kabel voelde vijfhonderd volt in zich.
"Ha, een machtige operastem galmt in mij! Ik zwel van trots! Het molentje zal ook des te opgewekter gaan werken."
De kabel brandde stuk, met een hortend gezucht... Te sterke stroom! Er kwam ook een vlam bij het molentje, dat gelukkig nog gered en hersteld werd.
De zelfbewuste kabel van eens lag in de vuilnisbak, als een zwart, versnipperd rouwkleed...

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten