Gedichten

Vleugels

Soms zou ik vleugels willen hebben
dan vloog ik de wereld rond
om al die mensen eens te ontmoeten
die ik altijd al vragen had willen stellen.

Vragen die mij op de lippen branden
waar men hier het antwoord niet weet
daarom gebruik ik dan mijn vleugels
en vlieg mijn antwoorden tegemoet.

Soms zou ik vleugels willen hebben
dan vloog ik terug naar mijn eerste voetstap
die ik ooit heb gezet op deze aarde
en zou dan het leven over gaan doen.

Een leven die niet overloopt van vreugde
die bezaaid was met twijfels en verdriet
het zal niet veel anders gaan dan nu
het zal anders gaan.

Soms zou ik vleugels willen hebben
dan vloog ik naar 't Hemels Paradijs
om daar al mijn bekenden weer eens te zien
die mij ooit zijn ontvallen.

Hun leven was op deze aarde soms een hel
dat alleen bestond uit verdriet en strijd
ik zou graag eens willen weten
of daar nu een einde aan is gekomen.

Soms zou ik vleugels willen hebben
dan zou ik mij verstoppen in de wolken
dan zou ik gaan zoeken naar het land
dat uit louter licht moet bestaan.

Een licht dat eens over deze aarde zal schijnen
en het land net als in lentetijd in bloei zal zetten
waar mensen weer één taal zullen spreken
en respect weer zijn recht zal doen gelden.

Dan zal ik mijn vleugels strijken en een plaats zoeken
om te rusten want ik weet dan dat de tijd is gekomen
dat wij in het aangezicht van God gaan leven.

Levens gedicht door: Klaas48

Tweeten