Gedichten

Waardevolle aarde

Hoopvol laat ik mij gaan op de vleugels
Van de tijd.
Bereik de ene na de andere horizon tussen
Hemel, zee en oceaan.

Dan baan ik mij een weg op de aarde waar de
Liefde lijkt te tanen, ik ben er mee begaan
En in mij heerst een verlangen dat ieder daar
In vrede leven kan.

Doch een onbehagelijk, bevreesd gevoel heeft
Mij in zijn ban.
De zon schijnt, alles groeit en bloeit zo
Vruchtbaar.
Maar desondanks voel ik dat er onbegrip is
En dat men lijdt!

Zónde van deze waardevolle aarde reeds
Geschonden op de bijna gebroken vleugels
Van de tijd.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten