Gedichten

Was ik nog maar klein

Op een dag werd je geboren
Dat wilde men graag zo
Je moest er ook bij horen
En was een zeer geliefd cadeau

Iedereen kwam kijken
Zo onschuldig en zo klein
Om het leven te verrijken
Je moest en zou er zijn

Er was feest en er was taart
Allemaal voor jouw bestaan
Uren werd je aangestaard
Waar kwam al die lui opeens vandaan

Heerlijk leven zonder zorgen
Helemaal geen ingewikkeldheid
En elke mooie nieuwe morgen
Een vloeibaar eiwitrijk ontbijt

Tot nu toe is het lang niet slecht
Een leven zonder zorgen
Maar niemand heeft je ooit gezegd
Wat voor jou nog ligt verborgen

Naarmate je wat ouder wordt
Wordt je op een school gebracht
Je slaapjes worden ingekort
En van alles wordt verwacht

Je moet opeens huiswerk maken
Ook al vind je er niks aan
Je krijgt van iedereen maar taken
En straf als je iets niet hebt gedaan

Je moet je hele bord leeg eten
Ook al smaakt het helemaal niet
Van alles en nog wat weten
Waarvan je t nut nog steeds niet ziet

Op school moet je goed presteren
En opletten in de les
Allerlei moeilijkheden leren
En hoger scoren dan een zes

Wat wil je worden als je groot bent?
Vraagt de Meester uit de klas
Rare vraag van deze vent
Je dacht dat je al lang wat ‘was’!

Als je dan na veel gedoe
Zegt dat je naar school toe gaat
Ga je er bijna nooit naar toe
Je blijft weg of komt te laat

Je ouders zijn niet over je te spreken
Je hebt ze erg teleurgesteld
Nu beginnen ze met preken
En alle fouten worden opgeteld

Je doet soms wat ze van je willen
Maar komt steeds meer in t verzet
Je krijgt geregeld puber grillen
Gaat pas midden in de nacht naar bed

Je hoort je ouders klagen
Ze doet niet wat wij willen dat ze doet
Ze gaat zich ook zo vreemd gedragen
Zo vinden wij niet dat het moet

Je wordt opstandig en erg kwaad
Gaat iedere confrontatie aan
Je ouders weten zich geen raad
En vragen zich af waar is het fout gegaan

Als het volledig uit de hand lijkt te lopen
Krijg jij uiteraard de schuld
Dan begin je ook volop te roken
En je ouders verliezen al t geduld

Je gaat ook nog wat drugs proberen
En je wilt graag aan de pil
Je loopt rond in ordinaire kleren
En doet alleen de dingen die jij wil

Misschien is het nu een goed moment
Om de balans eens op te maken
Want men is niet meer blij met wie jij bent
En vinden het nodig om je af te kraken

Je moest en zou er immers zijn!
Men vierde jouw bestaan!
Je bent wel niet meer lief en klein
Maar je hebt toch heus je best gedaan

Je doet niet alles volgens wensen
En gaat je eigen gang
Overschrijdt de meeste grenzen
Hebt lak aan regels en aan dwang

Maar dit schijnt erbij te horen
Je moest en zou er zijn
Eeuwige liefde werd gezworen
Maar helaas bleef je niet klein

Was ik nog maar klein
Was het altijd maar zo gebleven
Helemaal niet leuk om groot te zijn
Het met grote mensen zorgenleven

© Marian van Zwienen 2015