Gedichten

Wonder

twinkelende oogjes
twee spartelende pootjes
zo hulpeloos, zo breekbaar en zo teer
wat zwarte sprieterige haartjes
en dan die zoetgevooisde kaartjes
met woorden van geluk en trots en meer!

Een wondertje ben jij op pootjes
zo noemde iedereen die zacht getinte mooie meid
een vechtersbaas die streed tot aan de laatste loodjes
een kampioen in die welhaast verloren strijd.

Verwekt in een verkwanseld lijf, vergeven
en gesloopt door drugs en drank,
nog onvolgroeid, geen kans op een gelukkig leven,
geboren tegen wil en dank.

Zij veerde echter op en groeide zeer voorspoedig
van minimaal gewicht tot een volwassen vrouw,
verrukkelijk spontaan, ontwapenend en trouw,
de ongewisse toekomst tegemoet, standvastig en blijmoedig.

© Nico van der Hoest.

Levens gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten