Gedichten

Zielenzee

In mij kolkt een woeste zee,
die bij springvloed tranen
golvend voedt

Zoute, zilte druppels benemen
het zicht van binnen en buiten,
de zielezee doet ze uiten, zodat
de druk van binnen verlicht

Sporen trekkend in ogen, op
huid, de ziel loopt over, komt
golvend eruit

Storm neemt af, zee komt
weer tot rust en traag wordt
weggeveegd, de laatste traan,
die ziltig kust.

Dichter is onbekend

Levens gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten