Gedichten

Zomergasten

Op het Vlaamse en Nederlandse strand
toeft men in nauwe ruimte, aanschouwt wijdheid
van zee en einder, die zoenen zonder tijd:
genieters uit Europees binnenland.

Die mensen mochten met speurend verstand
eens de kust verlaten vol verkenningsvlijt.
Wat schuilt in zwijgend bos, stille moerasstrijd,
bescheiden bloeiend, heuvelig stuifzand?

Hier zijn koele schaduwparadijzen,
allang bekend bij kleine, wijze dieren,
die ieder jaar naar dit lieve oord reizen.

Vogels en vlinders van het Zuiden sieren,
aan hitte ontsnapt, op fleurige wijze
het frisse groen binnen onze rivieren.




Han Messie

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten