Gedichten

Zwervend traag

nog even traag en stil mijn zwerven
onderdoor de wolken over water glijdt
de strakke zilver zee het licht zo
dierbaar en gedwee gerekt de tijd nog
zacht en schoon met passie streelt

herfst haar kleuren in uw iris tooit
wanneer gij volgt en overvloeit in najaar
waar ik naakt en lauw door kilte waad
het zwemen danst in zicht de kim
hier en daar uw felheid niet verveelt

als groots een welkom buigt in ruisen
alle zware deuren opent van mijn hart
sentiment gaat er met behouden kalmte
lokt toch weer koelte in mijn warm
verborgen jeugd waar jonkheid speelt

tot woest weer golven vuur opjagen
welke vele stormen kan weerstaan
daarna mijn kracht het zal begeven
terugziend op een zeer onstuimig leven
waar eeuwig liefde met seizoenen kweelt


Laurens Windig 2012

Levens gedicht door: Laurens Windig

Tweeten