Gedichten

Dat draag ik altijd met me mee

mijn kindertijd mis ik soms
liefde die vanzelfsprekend
scheen.
Moeders omhelzing ,onze
reizen als gezin
we leken wel zigeuners
altijd op pad

hecht en warm een clan

ik hou van het leven en heb
( h) eerlijke relaties gekend
omdat het me zo geleerd is
bij tegenslagen ?

kon ik altijd rekenen op mijn
familie.
beschamend hoe vanzelfsprekend
ik dat vond.

pas je op jezelf ? achteloos
riep ik dan : ja ,jaha…
Moeders omhelzing , Vader
altijd een praktische tip

bellen als er wat is hoor…
je voelde je zo veilig, zo
ontzettend veilig.
mijn kindertijd groeit nog
steeds in me…

klinkt dat gek ?

Liefdes gedicht door: Fairouz

Tweeten