Gedichten

Duinpan Liefde

Daar op het hoge duin heb ik je ontmoet
Starend naar de avondzon
Op je haren lag een gouden gloed
De horizon was vol van vermiljoen.

De zee doorsneden met een gouden spoor
Weerspiegelde zich in je ogen
Ik keek je aan geraakt,gepakt, bewogen
De weerspiegeling drong in mij door.

De duinpan vulde zich die nacht
Met sauzen,spijzen,en met geuren.
Met wel miljoenen verschillende kleuren
Van twee huiden met geluiden van het zoet.

Wij hebben de nacht tot het lichten omvat
In je ogen stond blinkend dauw gevangen in zonnestralen
De ochtend kwam te vlug te vroeg mijn droombeeld halen
En streek ook jouw rok weer glad.

Ik kom nog wel eens op het hoge duin.
Als de avondzon in het onder gaat
Maar van de zee spoelt slechts een zanderig schuim.
En de wind die blaast en klaagt dat alles vervloeit en eens vergaat.

Liefdes gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten