Gedichten

Gesluierd refrein

Terwijl het lied weerklinkt
in de schaduw van mijn emoties
verlicht het gevoel door jouw gegeven souvenir.
De eclips typeert als gordijn
van hoop, geduld in afwachting
nu de verduistering ons weer verbind met vertier.

Ook nevel in de dageraad
of mist op de dag zonder wind
kan jouw glimlach van de nacht niet laat verdwijnen.
De omtrek van jouw profiel
gaat met golven als een sluier
die mijn horizon grenzeloos tot dichtbij kan verkleinen.


@ Alexander, december 2016

Liefdes gedicht door: Alexander

Tweeten