Gedichten

Gouden morgen

de zon kleurde de bladeren van de bomen
sprookjesachtig mooi.
zijn ogen plaagden haar terwijl zijn lippen
haar zachte mond zochten.


een onvergetelijke zomer lang waren ze nu
samen. hij was niet langer onzeker dat ze
zich bij hem zou vervelen, na deze nacht vol
hartstocht, hadden ze samen deze morgen
begroet.


deze heerlijke oktober morgen …het voelde
méér dan goed. straks zouden ze er op uit
gaan….stráks, als ze op zouden staan.
hij nam haar in zijn armen….zoals het er uit
zag zou hij haar ook in de winter mogen
verwarmen .

Liefdes gedicht door: Fairouz

Tweeten