Gedichten

Liefdesverdriet

Ik loop op een lange weg,
Opeens zie ik een meisje.
Ze zit helemaal in elkaar gedoken in het donker.
Ik ga naar haar toe en vraag wat er aan de hand is.
Ze kijkt me aan, ze huilt.
Haar ogen zijn zo donker en leeg.
Op de plek van haar hart zit een gat.
Ze opent haar handen en daar ligt het,
Iets wat ooit op een hart heeft moeten lijken.
Het is helemaal kapot, zwart en verschrompeld.
Ze heeft pijn en voelt zich alleen.
Het meisje laat me een kist zien.
Ze opent hem en laat zien dat er nog meer harten in liggen,
Allemaal anders, maar allemaal kapot.
Sommigen zijn honderden keer gelijmd, anderen zitten vol prikkeldraad.
Ik neem het meisje bij de hand en zeg haar dat alles goed komt.
We gaan samen een hart maken voor haar,
Een groot hart van staal.
Eentje die nooit meer kapot kan gaan.
Opeens is het meisje weg,
Ik zoek overal.
Dan zie ik een spiegel op die weg.
Ik kijk erin en schrik.
Want ik zie het meisje weer,
En dat meisje, dat ben ik.....

Liefdes gedicht door: carrie31

Tweeten