Gedichten

Met droge ogen

Een mistige ochtend met uitzicht van mijzelf bij het staren aan de wastafel.
Volslagen aangeslagen door een koele bries wat als stormkracht aanvoelde.
De mouw van mijn overhemd nat van de damp van de spiegel, of mijn gevoel.
Hoe kon zij vertellen met droge ogen dat ze het volledig anders bedoelde?

Het totale plaatje komt langzaam opgang zoals de ochtend zich herpakt.
Onbeantwoorde vragen terwijl het antwoord pardoes komt aanwaaien.
Zo kan ik met droge ogen nadat de mist is opgetrokken de toekomst zien.
Met mijn hersenspinsel die in de realiteit er niet omheen zal draaien.

Liefdes gedicht door: Alexander

Tweeten