Gedichten

Openstaande ramen

Door een kille gang met vierkanten gaten
beschijnt het licht mijn schaduw.
Achterstevoren zoals de wijzer tikken
zie ik haar leven door een spiegel.
Bedwelmt door haar nevelige geur
zoals de nacht intreedt over kale vlaktes
echoot haar lach als een silhouet door het licht
met haar achternagezeten gegiechel.

Speels ontroert kleuren haar ogen rood
met de verborgen traan in de ruïne
valt haar druppel bloed dat na neuriet
tegen de massieve wand dat trilt door haar ijzige gil.
Een spiegel weerkaatst het licht in mijn ogen
geen vluchtroute is zichtbaar in het duister
er zijn geen treden alleen achtergelaten bielsen
wel een zucht in mijn linker oor van haar geeuw.


© Alexander

Liefdes gedicht door: Alexander

Tweeten