Gedichten

Prachtglorie

Er is een ander pad dan het mijne,
je komt nog gauw afscheid nemen,
nee ik kan niet met je mee,
woorden die niemand ontnemen.

Ik reik je nog snel mijn hart,
maar je ziet het niet meer,
je moet gaan, ver weg van mij,
innerlijk, een onbeschreven zeer.

Ironisch, een leegte vult mij,
ik voel je helemaal wegglijden,
gerichte aandacht, verdwijnt,
achtergelaten, vervlogen tijden.

De zon met haar pracht glorie,
ik staar in het avondrood,
de stilte neemt mij gevangen,
gemis aan jou, zo groot.

Zonder jou mijn liefste schat,
neemt de nacht haar macht,
enge duister en geruisloos,
verlies ik heel mijn kracht.

Ik geef mij genadig totaal over,
stap in de wereld der dromen,
zoekend naar jou..alleen jou,
wetend dat ik jou zal tegenkomen.

Mijmerend zacht ontwaken,
zo rusteloos, vele uren,
ik wacht met ongeduld,
het kan niet lang meer duren,

De zon met haar pracht glorie,
ik staar in het ochtendrood,
vreugde neemt mij gevangen,
daar ben je weer, liefde is groot.

Liefdes gedicht door: Andrea

Tweeten