Gedichten

Schipbreuk

Stuurloos drijf ik uit de kust
Op een stroom van zoete leugens
Ik glijd uit, kantel en wordt meegezogen
In de verleiding van twee donkere ogen

Wanhopig grijp ik naar houvast
Steeds hoger wordt ik opgetild
Door bruisende golven van wild verlangen
Een gevaarlijk vuur dat mij verteerd

Ik verlies mezelf , een drenkeling
Omver geworpen , over de kop gegaan
en aangespoeld door het getijde
Op het zacht van jouw naakte huid

Twee lichamen ineen verstrengeld
Op een haar deze storm doorstaan
Mijn arm vastgeklemd om ’t drijfhout
van jouw billen, uitgeput,maar niet vergaan

Onze onschuld is gezonken en ligt ergens ,
Op de bodem van de oceaan
geboren is de prijs van ontrouw
woede ,verdriet en argwaan

Ik zocht een leugen die me red
Maar er bestaat geen enkel middel
tegen de vlekken van schaamte
in de lakens van ons bed!

Vergeef me schat!

Liefdes gedicht door: frits

Tweeten