Gedichten

Verloren liefde

Waar zal ik beginnen,
ik ben niet helemaal bij zinnen,
zit te verzinnen,
of ik jou wel moet beminnen,

Ben compleet in de war,
in de war van jou,
degene die ik vertrouw, op wie ik bouw,
degene die ik nooit verlaten zou,
je bent degene van wie ik hou.

Maar waarom kan het niet,
het doet me verdriet,
dat je niet ziet,
dat mij in het donker achterliet,

je liefde heeft me gepakt,
me verzwakt, ik ben nu diep naar beneden gezakt,
En het enige wat ik doe,
is aan jou denken,
waarom kan mijn geest,
me geen betere gedachte schenken,

Ik wil je uit mijn hoofd,
maar geen sprake van jou die mijn hoofd verlaat,
alsof ik een kaars doof,
die daarna meteen weer aan gaat,
alsof hij voor zichzelf instaat,
en verzaakt,
te doen waarvoor hij is gemaakt.

Ik probeer je te negeren,
van een ander te gaan houden,
maar ik kan niet leren,
mijn geest iets anders voor te kauwen.

Een ander gaan vertrouwen,
is er voor mij niet bij,
wat ik ook doe,
Degene van wie ik hou dat ben jij.
__
Help, m'n hoofd tolt,
voel me zo ziek,
het bloed in mn hersens stolt,
wachten tot er een gedachte uitrolt,

die me zal vertellen,
wat mijn oplossing is,
hoe ik stop mezelf te kwellen,
hoe ik zorg dat ik jou niet meer mis.

Zodat ik weer een leven kan lijden,
En kan vermijden,
dat ik m'n gevoelens moet bestrijden,
Zodat ik mn verliefde geest kan bevrijden.

Maar iets, kan ik niet,
heb waarschijnlijk nog wel even verdriet,
maar wacht maar, tot je mij niet meer ziet,
dan zul je begrijpen, dat jou liefde mijn geest verliet

...

Liefdes gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten