Gedichten

Wonderlijk bestaan

Ik bouw zandkastelen, boetseer gezichten,
lach in spiegels, fluit in tuinen en versta
vogels, streel zelfs leeuwen.

Ken alle steden, bewandel wegen in nevel,
vecht voor vrede, kraak harde noten.

Tooi mij in fluweel, duw de wind opzij,
gooi met modder, speel met vuur, luister
naar de stilte in het nachtelijk uur.

Aanschouw vlinders en mensen op een terras.
Zweef in de wolken, laat mooie herinneringen
herleven vergeet wie ik ben.

Tuur uren naar de einder, scherp mijn bewust-
zijn, verlies mijn krachten, maar herwin ze
dan.
Spring in het gras, breek ijzer met handen,
laat mij het schone welgevallen.

Kus bloemen vol zoete geuren, verbreedt
mijn horizon, veberg me achter deuren,
spiedt de omgeving af.
Verbiedt mezelf een held te zijn, maar aan-
vaardt pijn.

Omarm mijn reddende engel, voel vreugde van
binnen, deel het met een ander en zal de
vrouw beminnen van mijn leven, haar vertrouwen
geven tot in de eeuwigheid van een bestaan
dat ik vredig leid.

Een traan, een lach maken mijn dag en ik zal
van haar houden zo lang het duren mag.

Liefdes gedicht door: martin valk

Tweeten