Gedichten

In zijn blik

Mijn blik blijft stil hangen,
op de vrouw in het spiegelbeeld.
Ze zit daar gevangen.
De duivel heeft 'r rol toebedeeld.

't ongedierte loopt door,
de gangstelsels van haar hoofd.
De raven zingen in koor.
't geluid maakt haar verdoofd.

De schilferingen van haar huid,
als dansende veren op de wind.
Zij is een zwartgeklede bruid,
door ontaarde mannen bemind.

Beelden van 't verleden,
penetreren tot op haar botten,
Haar hartje en gebeden,
liggen in de hoek weg te rotten.

De ruimte om haar heen,
verzwindt in een eeuwig ogenblik.
Zo is hoe zij verdween
door het niets beschreven


in zijn blik.

Liefdesverdriet gedicht door: Bella

Tweeten