Gedichten

Verjongend werk

Talloze marmersteentjes maken reizen
over heel de wereld, treffen elkaar
tenslotte in het Belgenland, blijven daar
om naar zeer schone toekomst te wijzen.

Eeuwig mag voor hen bewondering rijzen,
dankzij lange behandeling, fijn maar zwaar:
ogen vorsen, vingers kappen en schaven almaar.
Mild papier mag die stukjes spijzen.

Antwerpen toont zijn herboren kunstgebouw;
hier kennen vloeren verbrokkelde eenheid:
kruimelig kleurenspel: samengaan getrouw.

Rustig bruin omhelst wild rood met beleid.
Romig wit wordt opgebeurd door licht blauw.
Inlegkunst schept zoektocht, van wetten bevrijd.





Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten