Gedichten

Treinkaping de Punt

Vierentwintig was ik toen
dienstplichtig in het Haagse
de verontwaardiging was groot
over het bruut barbaarse

Vijftig toevallige reizigers
onschuldig onderweg
plotsklaps gegijzeld in een trein
en niet door domme pech

Negen Molukkers waren het
daar ergens bij de Punt
gefrustreerd over een eigen staat
die hen niet bleek gegund

Drie volle weken in die trein
dat is geen sinecure
een ritje Groningen - Den Haag
gaat dan wel heel lang duren

De doodsangst van de reizigers
de beladen interactie
de woede groeide met de dag
het volk verlangde actie

Toen dan de aanvalsgolf daar was
vloeide er zinloos bloed
doch het neerslaan van de kapingsslag
dat deed ons allen goed

Nu - jaren later - zegveldt men
dat de staat toen is ontspoord
maar, daar stond heus een trein op de rails
met passagiers aan boord.

Actualiteits gedicht door: John Kuipéri

Tweeten