Gedichten

Hoop

Samen kozen wij de steen,
die nu jouw laatste rustplaats siert.
We kozen voor doorschijnend blauw,
doorschijnend als het water,
waar je zo van hield, met groen gesierd.

Het zachte groen, van riet,
zoals het in de lente groeit.
Met hier en daar een rode bloem,
die aan de oever bloeit.

Twee kleine vogels, kijken neer,
naar waar jouw naam nu staat geschreven.
En ook: “Wij zullen jou begroeten,
in het echte leven.”

Het vlechtwerk dat jou nu gevangen houdt,
zal worden weggedaan.
Het omwindsel dat jou nog omwindt…
zal dan niet meer bestaan.

Dan zullen tranen slechts van vreugde zijn.
Dan zeggen wij met luide stem:
“Zie dit is onze God,
wij hebben steeds op hem gehoopt,
en zien nu de redding. “

Ja, de redding.....

door Hem.

Christelijke gedicht door: Antje.

Tweeten