Gedichten

Ali en ik

Ik wil niemands vreugde verpesten,
ik breng niemand in nesten.
En toch is men voorzichtig in mijn buurt.
Een situatie die al zo lang duurt.

Komt het dan toch door mijn uiterlijk?
Mijn kleur verraad meer oosten-lijk.
En ja, ik wandel fier over de winkelstraat
omdat ik toch wordt aangestaard.

Maar weet je, ook ik heb mijn kinderen lief
Ook ik ben bang van een nachtelijke dief.
En mijn vrouw is mij na Mohammed heilig
En in mijn armen voelt ook zij zich veilig.

Ook ik wens dat er vrede is in dit land.
Want enkel vrede leidt tot verstand.
Zeker zie ik alle kinderen even graag,
blank, bruin, willen dat ik hun draag.

Ik weet dat landgenoten zijn geïndoctrineerd
Dat hun op slechte scholen dingen worden geleerd.
Die misschien voor door slechte interpretaties
Zo worden alsof dat de enige waarheid is.

Maar ik weet ook dat het ware geloof
misbruikt wordt door het kapitaal.
Die voor hun profijt iedereen scheren
uitbuiten en voor kanonnen zetten allemaal.

Gisteren dronk ik thee met Jure
en we praten over wereldzaken
Omdat we samen hebben gewerkt op
een plaats waar houtstijlen kraken.

We kwamen tot een compromis
We vonden elkander noch steeds sympathiek
En vergaten domme vooroordelen
Want die maken de samenleving ziek.

Levens gedicht door: jure

Tweeten