Gedichten

Anti-climax

Onder de rook van Rotterdam.. Ik leef in een Moeras onder de uitlaatgassen die de hemel doen blozen.. Er leven een hoop matrozen.. Ik ben Hoeksche-Waarder..zo vrij als een vis.. Nee, de stad is niet wat ik mis.. Ik kom er heel graag,, maar ik vind de mensen zo vaag.. Iedereen is te laat.. en weet van geen kwaad... Ik ben een Dorper diep in mijn hart en mijn ziel.. vandaar dat de stad mij niet beviel.. Een anti-climax is dan te verwachten.. Bij het zien van een stad.. Dan heb jij het als het goed is al gehad.. Zie hoe groot..? Nu word het spannend.. Mijn oogjes gaan twinkelen, want je kunt er ook lekker winkelen.. De stad is fijn.. maar niets voor mijn.. Ik zit in die dikke smog, maar hier is geen bedrog.. Geen anti-climax, geen gelul.. iedereen is daar gul.. Maar er zijn bochies in de stad.. Daar lag voor mij vaak wat.. Dus rook van Rotterdam, ik wou dat ik niet meer kwam..

Levens gedicht door: Bruno Stooker

Tweeten