Gedichten

Blindelings door het leven

In alle drukte blijven stilstaan en eindeloos ver naar het niets staren door de ogen van de ziel, deze wijze ogen overtuigen mij te vertrouwen in het rustzalig gevoel. Nu ben ik hier in het nu, nu ik hier ben, druk ik moeiteloos het onderdrukte de drukte in naar het niets. Rusteloos leven zal je beleven in de verspeelde tijd, dan speelt het verspilde zich dagelijks af door een verloren blik vanuit eigen ogen. Waar ben ik nu, ben ik nu hier, of weer in mijn verste gedachten, mijn gedachten verstoren tot onbegrip verwarring creeërd. Ik zag niets meer toen ik mijn ogen opende, want er viel niets te zien toen ik alles in alle eerlijkheid bekeek. Heerlijk vals blijkte alles te zijn toen het mij overvalde met een geheimzinnige blik, en wat mij meer vertelde dan dat ik zou willen begrijpen. De verwarring van het zijn en niet zijn klonk duister en ééntonig. Een duistere toon die de kracht van éénzijn beheerst, klanken die ons iets belangrijks proberen te vertellen. Wie en wat ik hier nu ben geworden is van uiterstbelang maar ook weer helemaal niet. Weer die valse tong die zijn eigen probeert uit te leggen in al zijn leugens en dus nooit eens luistert. Meer onzin dus voor de oren die gevuld worden met zinloze creaties van het inzichtloze ego, tot er een fluistering komt die je gewoon weer verstomd laat stilstaan in het niets. Zal ik dan ooit kunnen worden wat ik werkelijk wil zijn, wie en wat ik echt ben. Nog niet los van dit lichaam wacht al de wijsheid verborgen in de schijn die wel degelijk schijnt. De verlichting schuilt in een levendig zwaar gevoel, in een echte puinhoop, als een oneindig diepe put van nutteloos gedrag waar geen einde aan lijkt te komen. Dus de verwarde geest zoekt aanstootgevende verwarring op die uiteindelijk helder wordt, totaal verlies van controle zal belangstelling van het zijn weer leven in blazen. Speel levendig mee met dit warm stralend briesje en ontdek jezelf, geniet al lerend van de frisse kijk die laat zien dat je wel werkelijk van waarde zijt.

Levens gedicht door: End

Tweeten