Gedichten

De verborgen schat

Heel lang geleden kreeg ik een kaart met veel wegen.
Het was een bestemmingskaart voor m'n verdere leven.
Een kaart vol wegen, kriskras door elkaar, met ergens een verborgen schat.
Ik wist niet welke weg ik in moest gaan, of welk pad.

De weg die ik wilde gaan ging steeds verkeerd.
Ik wilde zo graag de goede richting gaan, had dat al zo vaak geprobeerd.
Steeds weer kwam ik uit op een doodlopende weg, ging dan weer helemaal terug, was dat wel mijn levensweg?

De weg die ik moest gaan was nog niet klaar, voelde me in het nauw gedreven.
Zal ik de goede weg vinden, zal ik dat ooit beleven!
Ik ging door donkere tunnels en wegen heel smal.
Ging zelfs twijfelen of ik de schat ooit vinden zal.

En op een dag, na vele jaren van strijden.
Heb ik me uit een wirwar van verkeerde wegen kunnen bevrijden.
Ik was er helemaal zelf uitgekomen.
Wat ik toen zag was echt, dat waren geen dromen.
Want na heel lang en diep graven naar de schat kwam ik tot ontdekking dat ik de goede weg gevonden had.

Ik vond de schat, Stephan, de schat voor mijn verdere leven.
Want jij was daar, en jij wijst me nu de goede wegen.
Wegen van liefde en geluk.
En ik weet zeker, mijn schat, dit gaat nooit meer stuk!

Levens gedicht door: Corine

Tweeten