Gedichten

Ego

In een vloed van woorden
ben ik op zoek naar mij.
In geen lettergreep
heb ik mij ooit doorstreept.

En altijd anders wordt het dan ik dacht,
want als ik hij wil schrijven wordt het ik
en ik wordt mij of mijn, mijn eigendom,
van mij. Mijn ego.
Ik streel mij zacht.

Zo kan het zijn dat er op enig ogenblik
een blad vol woorden ligt
te ikken bij het oud papier.
Dan neem ik mij,
voor ik mij weggooi
heel vlug eruit
en zet mij hier
waar men ik goed kan zien.

Levens gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten