Gedichten

Elke dag

Altijd als ik naar bed ga,
dan lach jij me uit.
Dan mopper ik op je:
“Grijns niet zo, jongetje.”
Elke dag weer, tot besluit.

Jouw foto op het kastje,
hij staat er al een jaar of elf.
Dicht bij mijn bed.
Zo heb ik hem neergezet.

Elke dag opnieuw
hetzelfde ritueel.
Ik praat dan nog wat met je.
Het wordt me nooit teveel.

Soms ben ik wat verdrietig,
dat zeg ik jou dan wel
Jouw lach wil wel eens helpen.
Als ik mijn zorgen vertel.

Ik ken nog jouw gedachten.
Ik weet nog wat je zei:
“Geen zorg voor de dag van morgen,
dat zien we morgen wel.”

Die kalme zekerheid. Die helpt.
En ik steek mijn tong tegen je uit:
“Lach jij maar jongetje.”
Ik doe de lamp wel uit.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten