Gedichten

Gevoel

Steeds voelde ik jouw oude handen
strelend om mijn gezicht.
Steevast kwamen er dan tranen,
ik verwoordde ze in een gedicht.

Er is een kentering gekomen,
die mij terugvoert naar het begin.
Het begin van vijftig jaar huwelijk,
een leven vol herinnering.

We waren als twee kinderen,
in ons oude huisje in het veld.
We speelden daar verstoppertje
duidelijk in mijn geest vermeld.

Ik weet het nog…
Languit lag ik in het hooi
en jij me dan vond,
met sprieten in mijn haar…
Wat waren we jong.
die tijd was mooi.

Ik weet nog wat je fluisterde:
“We slapen hier vannacht.”
Tot we lachend moesten vluchten,
voor hooimijt en de mug,
lastiger dan we hadden gedacht.

Zoveel herinneringen,
zoveel geluk.
Mijn sentimentele gedachten,
brengen die tijd terug.

Ik ben zo blij,
dat ik het allemaal nog weet.
Het mijzelf nog voor kan stellen,
met mijn gevoel kan navertellen.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten