Gedichten

Het Vliegenbos

Mijn plaats aan tafel die staat vast,
omdat die helemaal bij mij past.
Ik zit recht voor twee grote ramen,
eigenlijk moet ik mij een beetje schamen.
Mijn uitzicht is op het Vliegenbos
dat maakt bij mij gedachten los.

Ik ben er achter gekomen ,
dat ik soms zit weg te dromen.
Dan zit daar een bonte specht
te hakken tegen een boom
Zou hij vannacht slapen gaan
teleurgesteld dat er zo weinig bomen staan?

Hakkend,kloppend en ander gemier,
een specht is toch een prachtig dier.
De godganse dag heeft hij geboord,
maar van migraine nooit gehoord.
Dan doet iemand de gordijnen dicht,
hij heeft last van het felle zomerlicht.

De specht kan ik horen, niet meer zien,
de klok wijst pas kwart over tien.
Langzaam begin ik te ontwaken en
hoor mijn collega,s al weer kwaken.
De één vindt alles goed de ander alles slecht,
och was ik maar een bonte specht.

Wat zou ik gaarne gaatjes kloppen,
In al die zogenaamde knappe koppen.
Zo dwalen mijn gedachten door de natuur
en de klok wijst pas twaalf uur
De agenda wordt aangepast op het flapoverbord,
nu weet ik zeker dat het een latertje wordt.

Als ik dan de kring rondkijk,
en al die Or leden eens vergelijk .
Dan zie ik maar één verschil,
dat niemand hier ooit hetzelfde wil
Dan word ik zachtjes aangeraakt,
de stemmen zijn weer eens gestaakt.

Zes voor en zes tegen,
alleen mijn stem die heeft gezwegen
Dus iedereen die kijkt mij aan,
hoe zal hij stemmen gaan?
Een hoop lawaai en gekrakeel,
dertien mensen is ook te veel.

De helft zit er voor pierlala,
en stemt gewoon zijn maatje na.
Omhoog die handjes hup,
we zijn toch lid van de zelfde club.
Als kind hield ik van poppenkast,
maar ik ben nu toch aangepast.

Altijd wonnen Jan Klaasen en Katrijn,
konden wij maar langer kinderen zijn.
IK zit te draaien op mijn stoel,
het geeft mij wel een lekker machtsgevoel.
Ik zat te kijken door mijn ruit
en ze komen er zonder mij niet uit.

Zover is het al gekomen,
de beslissing is aan hem die zat te dromen.
Dan neem ik het besluit
en spreek mij voor onthouding uit.
Het punt wordt verdaagd en niet meer behandeld,
ik heb die middag heerlijk in het Vliegenbos gewandeld.

© Simon 2012

Levens gedicht door: Simon

Tweeten